Avond over verlies en rouw

Judith Herzberg schrijft in haar gedicht ‘Begraven’:
Wij staan daar, nauwelijks op eigen benen
met op hol geslagen hoop
en onbegrijpelijke haast;
de laatste tien minuten voor een amputatie.

Verlies van een mens kan voelen als een amputatie. Je moet loslaten wie bij je hoorde, terwijl alles in je dat niet wil. Dat verlies kan zijn van een mens die door anderen is gekend, maar ook van een mens waarvan nog (bijna) niemand het bestaan kende, omdat het leven al in de moederschoot eindigde. Rouw dragen doet iets, maakt soms ongewild en onbedoeld eenzaam, want wie begrijpt echt wat jij meemaakte en voelde.
Op woensdag 12 april willen we elkaar ontmoeten rond dit gevoelige thema en vragen en ervaringen delen. Ook al voelt dit kwetsbaar, het maakt ons echt naar elkaar. Je bent om 20.00 uur van harte uitgenodigd in de NK Wittevrouwen.

Wat je ook interessant zou vinden

Gepubliceerd door

Lydia Kansen-Brasz (predikant)

Lydia is sinds september 2013 predikant van de Nieuwe Kerk. Speerpunt van haar werk is geestelijke begeleiding van mensen, als groep of individueel. Allerlei vormen en manieren van gebed zijn daarbij erg belangrijk.