Categorie: mensen van jezus

“Ik weet niet of er iemand is met Wie ik zo blij ben dat ik Hem heb ontmoet, als Jezus. Ik heb een warme en gelovige opvoeding gehad. Ik was zelfs misdienaar en ging een periode lang elke ochtend naar de kerk. Maar ergens ben ik het geloof verloren. Ik ben een andere weg gegaan. Vorig jaar heb Jezus echt leren kennen bij de Alpha-cursus van de Nieuwe Kerk. Natuurlijk had ik weleens gehoord dat je een persoonlijke relatie met Jezus kunt hebben. Maar ik had het nooit eerder zo ervaren.

‘s Ochtends om 6 uur sta ik op voor een wandeling. Ik begin met de ‘Eerst dit’ podcast, de rest van de wandeling denk ik na of bid ik. Altijd hetzelfde loopje. Je ziet de seizoenen in de bomen. Ondanks herrie van auto’s zie ik tussendoor de mooie dingen. Een egel tegenkomen, daar word ik blij van. Ik vraag altijd of ik een zegen mag zijn in mijn werk, en verder bid ik voor mijn gezin. Het helpt mij om de dag met God te beginnen. Bij Hem zal ik uiteindelijk thuiskomen. In de reis daar naar toe wil ik graag samen oplopen.

“Ik speel momenteel met de gedachte in een woongemeenschap te gaan wonen, waar iedereen eigen woonruimte heeft. Wel eentje met een lage drempel zodat je makkelijk contact met je buren hebt. Dit geeft mogelijkheden om het leven samen te delen. En om mensen die op zoek zijn naar rust, gezamenlijk een tijdje op te kunnen vangen. Hen letterlijk woonruimte geven om bij te komen. Mensen die overwerkt zijn of een tijdje uit hun huidige leefomgeving weg moeten. Als enkel huishouden of gezin iemand opvangen is lastiger denk ik. Het is ‘in ons geschapen’ om het leven samen te leven, daar word je blij van als mens.

“Mijn opa woont in Duitsland en gaat naar een katholieke kerk. Hij is een heel bijzondere man. Als hij ons ziet, heeft hij zo’n trots in zijn ogen. Ik zie hem niet heel vaak, maar toen we met Kerst bij hem waren, gaf hij mij een hostie. Dat mag eigenlijk alleen als je eerste communie hebt gedaan. Hij zei tegen me: ‘Ik weet dat jij gelooft in de Verlosser.’ Dat vond ik zó mooi. Dat moment was wel een keerpunt in mijn geloof, denk ik. Ik begon echt te zoeken wie Jezus nu is.

“Als psycholoog ontmoet ik mensen die het niet makkelijk hebben. Zij hebben trauma’s meegemaakt. Vaak is sprake van beschadigd vertrouwen in mensen door mishandeling of misbruik. Ik probeer hen te zien, in waar hun kracht ligt. Dat kan je natuurlijk ook doen zonder geloof. Maar ik kijk ernaar wetende dat God die persoon op het oog heeft. Dat je uniek en van waarde bent. Samen werken we dan aan het herstel. Om weer vertrouwen te krijgen in jezelf en anderen. Dat je weer verbindingen met anderen aan kunt gaan.”

“Drie jaar geleden reisde ik met vrienden door de Balkan – een reis met een onverwachte wending. We zouden een festival in Kroatië bezoeken. Maar eenmaal aangekomen in de stad Pula, bleek dat we een week te laat waren. Op een dag bezochten mijn vrienden een riddershow. Ik had daar geen zin in. Daarom slenterde ik in mijn eentje door het snikhete centrum, tot ik bij een kerk uitkwam. Ik ging naar binnen en ging zitten. ‘Lekker koel,’ dacht ik nog. En wat er toen gebeurde, kan ik bijna niet uitleggen: ik voelde opeens zo’n diepe, onbeschrijfelijke rust…

“Dat ik een kind van God ben is voor mij de grondslag van mijn geloof. Hij laat zich kennen als hemelse Vader door heel de bijbel heen, Zijn liefde. Een aanrader dus om de bijbel te lezen. Het is echt indrukwekkend als je beseft hoeveel vertrouwen God in ons heeft, en geduld ook. Dat geeft vrijheid die je tegelijkertijd niet kapot wilt maken. Dat hoop ik ook aan mijn kinderen over te kunnen brengen.”

“De ochtend dat mijn moeder stierf, droomde ik dat ik op een groot orgel Psalm 42 speelde. Het allereerste lied dat ik in de Nieuwe Kerk begeleidde, was precies dat eerste vers van Psalm 42 – evenals een moede hinde naar het klare water smacht, schreeuwt mijn ziel om God te vinden, die ik ademloos verwacht. Bijzonder toch? Ik kan het bijna niet zonder emotie vertellen… Het was alsof God zei: welkom bij de Nieuwe Kerk Evert, je bent hier op je plek.

“Met Jezus heb ik het idee dat ik nergens alleen voor sta. Ik ervaar erg Zijn aanwezigheid, als in Psalm 23 – de Heer is mijn herder. Daardoor denk ik dat ik best veel aankan in het leven. Zeker gezien de ziekte van mijn broer Mark. Terwijl hij na de middelbare school zijn identiteit verloor, kwam ik daardoor tot het besef dat ik bij Jezus moest zijn. Hij geeft wat je nodig hebt, ook al is het soms moeilijk iets uit handen te geven.