Categorie: nieuwsbrief-uitgelicht

Misschien was je er net aan gewend: online kerkdiensten. Je maakt de dienst mee, terwijl je alleen of met je huisgenoten achter een beeldscherm zit. In het begin was het een beetje onwennig, maar zoals onze gewezen nationale wijsgeer Cruijff zei: “elk nadeel heb zijn voordeel.” Met koffie op de bank, in je pyjama nog in bed of keurig aangekleed met zijn allen ‘net echt’, iedereen kon haar/zijn eigen vorm van kerkgang kiezen. 

Zondag vieren we een wat onbekender feest in het kerkelijk jaar, namelijk Zondag Trinitatis, de zondag van de drie-eenheid/drievuldigheid. Dit feest sluit de zelfopenbaring van God de drie-enige af. De Vader als schepper en onderhouder, de Zoon in zijn komst naar de wereld en de Geest uitgestort in mensenharten. We geloven in een God die zichzelf geeft. 

We lezen de laatste brief in het boek Openbaring, de brief aan de gemeente in Laodicea (3:14-22). Een heel kritische brief waarin Jezus nogal stevig uit de hoek komt. Tegelijk is dat met een ondertoon van heel veel liefde. Jezus die staat aan de deur en klopt. Hij wil de maaltijd met je vieren, als teken van vriendschap. Blijkbaar is Jezus niet altijd welkom in de kerk en niet altijd in ons leven. Confronterend, maar tegelijk ook bemoedigend dat Hij zich nooit laat afschepen, maar blijft kloppen en geduldig wacht tot de deur voor Hem opengaat. Gezegende zondag!

Deze Pasen zal anders zijn dan alle andere keren dat wij het feest hebben gevierd. Juist op deze zondag missen we het samen (in) de kerk zijn, elkaar begroeten met de hoopvolle woorden ‘De Heer is waarlijk opgestaan’ en zingen van de overwinning op de dood. En toch gaan we dat doen: alleen thuis of samen of met de drukte van kinderen om je heen luisteren naar het evangelie van de Opgestane Heer, wat we deze zondag horen in Openbaring 1: 9 – 19.

Deze zondag lezen we Handelingen 9: 1-19, over Saulus die Jezus ontmoet. Johnny Cash schreef er een prachtig lied over en zelfs een boek met als titel: De man in het wit. De ontmoeting met Jezus ontregelt Saulus volkomen.

De dienst van zondag is de tweede in de serie over spiritualiteit en het voeden van geloof en zal gaan over contemplatief leven. Dat er veel is wat ons geloof uitholt en laat wankelen is duidelijk, maar wat helpt ons om de kracht, vitaliteit en sprankeling van het christelijk geloof te versterken of (her)vinden? In de eerste dienst (12 januari) werd duidelijk dat het leven van Jezus daarin een bron van inspiratie is en dat we dat in ieder geval zien in 6 kenmerken van zijn leven, ter opfrissing hier op een rij:
1. Jezus was een mens van gebed en grote intimiteit met God.
2. Jezus leefde een gaaf leven met een zuiver hart. Ieder die Hem ontmoette raakte gefascineerd.
3. Jezus leefde in de kracht van de Heilige Geest.
4. In het leven van Jezus liet Hij zien dat gerechtigheid en genade bij elkaar horen.
5. Jezus was thuis in het Woord van God, wat merkbaar was in zijn daden.
6. In Jezus zien we een eenheid van geestelijk en dagelijks leven.

Zondag staan we stil bij het eerste kenmerk: contemplatief leven. Wat is dat en hoe doe je dat eigenlijk? In de dienst vieren we het Avondmaal, een bron van geloofsvoeding bij uitstek. Ook de kinderen zijn van harte welkom om deel te nemen of om gezegend te worden. En dat geldt voor ieder die, om wat voor reden dan ook, geen brood en wijn wil ontvangen. Weet je van harte welkom in de dienst, hoe dan ook vrede en alle goeds.

Stefanus wordt beschuldigd en moet zich verdedigen voor het forum van het sanhedrin. We lezen ervan in Handelingen 7. Zijn pleidooi komt hem duur te staan. Het kost hem zijn leven. Wat is ons forum? Tegenover wie en wat zijn wij als christelijke gemeente geroepen om te spreken? Wat zeg je dan?