“Mijn omzwervingen hebt u opgetekend, mijn tranen opgevangen in een kruik.” Deze woorden uit psalm 56 staan centraal in de dienst van aanstaande zondag, als we stil staan bij degenen die in het afgelopen jaar zijn gestorven. Hun namen zullen we nog één keer publiekelijk noemen en hen gedenken met een witte roos en een kaars, aangestoken aan het licht van de paaskaars. We gedenken onze doden en al onze tranen in het licht van Jezus Christus en voeden zo onze hoop en verwachting, ondanks alle verdriet en heimwee.
Wat mooi dat de Bijbel een realistisch boek is voor degene die met God leven en dat naast de lofzang ook geklaagd en gehuild wordt over het leed dat mensen treft. Er wordt in de psalmen geroepen om ontferming en gerechtigheid tegen alle dreiging in. Het evangelie is geen verhaal om alle vragen vroom mee dicht te smeren, maar wel om het in gure tijden met God uit te houden.
In de dienst is ook ruimte om geliefden te gedenken, die niet met name worden genoemd. Soms zijn we hen nog maar kortgeleden verloren. Soms is het al veel langer geleden, maar toch. Het gemis blijft, de leegte lijkt steeds leger. Ter nagedachtenis aan hen kan een lichtje ontstoken worden aan de paaskaars. Van harte welkom in de dienst en hoe dan ook zegen en troost in alle omstandigheden.
Gepubliceerd door