Het is de laatste zondag van het kerkelijk jaar, ook wel ‘eeuwigheidszondag’ genoemd. We belijden dat de dood niet het laatste is, maar geloven in de opstanding en een eeuwig leven. We leven in een tijd van kwetsbaarheid. Het coronavirus bepaald ons steeds weer bij ons onvermogen en ook bij onze sterfelijkheid als mens. De maatregelen zorgen voor veel discussies en polarisatie.
Onze samenleving staat onder druk. In de christelijke wereld zorgt dat o.a. voor een opleving van eindtijdtheorieën. Hoe deze tijd te duiden in het licht van de toekomstverwachting van de Bijbel? En, vooral wat betekent dat voor ons leven vandaag? In de preek wil ik vooral over dat laatste wat zeggen n.a.v. 1Petr3: 13-17 & 1Petr4: 7-11. In de dienst in Wittevrouwen worden de gemeenteleden genoemd die het afgelopen jaar zijn overleden. Op beide locaties is er ook ruimte om zelf een kaarsje aan te steken in herinnering aan een geliefde die je moet missen. Van harte Gods nabijheid toegebeden.
Gepubliceerd door