Opnieuw staat ons een feestelijke zondag te wachten met de bevestiging van ambtsdragers in Wilhelminapark en een doopdienst in Wittevrouwen.
Kerkdienst Wittevrouwen
“Taalles”
We staan in WV stil bij geloven in God en leven met God. Voor we er erg in hebben kan dat klinken als iets heel gewoons, maar dat is het natuurlijk helemaal niet. Ieder woord kan ook een vraagteken oproepen. Zeggen dat je gelooft en dat je je kinderen daarmee vertrouwd wilt maken vraagt erom dat je iets van God ziet en hoort. Maar ook dat gaat niet zomaar en altijd.
Psalm 19 heeft het over de ‘taal’ van de natuur, die vertelt van Gods grootheid en over de taal van woorden. Maar dan klinken woorden als bevelen, gebod en voorschriften. Of dat nou zo leuk is . . . . . Toch loont het om je conclusie nog even op te schorten en te luisteren naar de taalles van psalm 19, die aan het einde niet meer gaat over de woorden die wij horen maar die wij spreken: Laten de woorden van mijn mond U behagen, de overpeinzingen van mijn hart U bekoren, Heer, mijn rots, mijn bevrijder. Ontvangen en doorgeven van geloofstaal is altijd van belang en helemaal nu in de dienst Jip Pieter van Helden, Joas Cornelis Verweij, Job Hendrik Pim Hoogenbirk, Maud Nora Scheven, Pepijn Jonah Baars en Rozemarijn Carlijn Mul gedoopt zullen worden. Welke woorden gaan zij horen van hun ouders en van ons als gemeente?
In de dienst zingen we liederen die voor de doopouders veel betekenen en de verkondiging is (grotendeels) dezelfde als vorige week in Wilhelminapark. Je bent van harte uitgenodigd om erbij te zijn, maar als dat om de een of andere reden niet kan: weet je gezegend met vrede en alle goeds
Lydia
Kerkdienst Wilhelminapark
“Ik schaam mij niet voor het evangelie!”
Deze uitroep van Paulus zet de toon van zijn magistrale brief aan de gemeente in Rome. Wij lezen uit het eerste hoofdstuk de eerste 17 verzen. Geen schaamte, waarom? Omdat het evangelie een kracht van God is. Dat heeft Paulus ervaren in zijn eigen leven en hij zag het gebeuren in levens van anderen. Mensen die hun vertrouwen gingen stellen op God. We lezen deze woorden in een dienst waarin ambtsdragers bevestigd worden. Annemijn (‘bovenplaatselijk’ ouderling kerkrecht), Iris (diaken duurzaamheid) en Teshale (diaken wereldwijd). Zij vertellen wat ze gaan doen en waarom ze dat gaan doen en worden vervolgens bevestigd in het ambt. Bemoedigend dat er steeds weer gemeenteleden ‘ja’ zeggen op kerkenraadswerk. Mooi werk is dat! Werk waar je je zeker niet voor hoeft te schamen. Tegelijk kan die schaamte je soms wel ineens verlammen. Schaamte voor de kerk, voor al dat grote wat je gelooft. Hoe geef je daar woorden aan? Wat betekent het evangelie voor mijn leven?
Mooie vragen om met elkaar over te hebben en over te zingen. Ik zie ernaar uit!
NB. De preek is (ongeveer) hetzelfde als vorige week in Wittevrouwen bij de belijdenisdienst.
Dirk
