“‘Spijt kijkt achterom, angst kijkt in het rond, zorgen kijken naar binnen, geloof kijkt omhoog’. Woorden uit ‘Denkstof’ die Lydia in een van de nieuwsbrieven deelde. Herkenbaar voor Hanneke. Ze vertelt: “Op heel wat momenten in mijn leven was ik er wel (je zou eens wat missen), maar was ik er eigenlijk ook niet. Het afgelopen jaar was ik er daadwerkelijk minder, ik sloot me af, was vrij naar binnen gericht. Ik had dat nodig, maar ik miste verbinding. Dat echter zo spannend en kwetsbaar vinden, dat ik me terug trok.”
“Ik ben met het geloof opgevoed, me altijd actief ingezet tijdens mijn studententijd en ook in de Nieuwe Kerk verschillende taken gehad. Ik was altijd maar bezig, fladderde van het een naar het ander (Martha was er niets bij). Dat vergt veel energie. Ik kon (durfde) niet mezelf te zijn. Eenzaam.
Natuurlijk, ook mooie dingen op het pad van het geloof; gegroeid, geleerd, me gedragen gevoeld en met enthousiasme mijn geloof in Jezus kunnen uitdragen. Maar de afgelopen periode vond ik het ‘naar boven’ gericht zijn moeilijk. Ik was moe en somber, ging minder naar de kerk, las weinig uit de bijbel, sprak niet over mijn (on)geloof. Ik raakte in de stress als we naar de kerk zouden gaan. ‘Wanneer moet ik dan mijn werk voorbereiden, en dit en dat..’
Al die ballen hoog houden, mij lukte het niet meer. Ik besloot deze zomer ontslag te nemen. Hoewel ik in de aanloop hiertoe weinig met ‘het geloof’ bezig was, ervaar ik hierin wel echt Gods leiding. Juist ook ná mijn besluit. Wat een zegen was het om het nieuwe kerkjaar in te gaan met diensten die zo specifiek gingen over wankelend geloven, over God die liefde is en die mensen verandert. Een spiegel ook, confronterend en bemoedigend. David en ik hebben ervoor gekozen om iedere zondag ‘gewoon’ naar de dienst te komen. Als ‘daad van geloof’ zoals Dirk dat zei, ook als dat op dat moment het ‘enige’ is. En ik geloof dat het dan niet toevallig is, dat je de volgende ochtend met een lied als ‘God maakt vrij’ in je hoofd op staat. Mooi ook hoe gezegd werd dat je zelf het geloof kunt ‘inzingen’ en dat je mee kunt worden genomen op de stemmen van gemeenteleden. Zonder dat je iedereen om je heen kent, bij dezelfde Vader samen te komen. Dat verbindt!
Geloof kijkt omhoog. Jezus is er. Hij wacht en vraagt mij Hem te volgen. Ik ben dankbaar voor wie Hij is, wat ik van Hem ontvang en (steeds meer) geloof wie ik mag zijn in Jezus.”
// MENSEN VAN JEZUS is elke week een verhaal van iemand uit de Nieuwe Kerk met als vraag: Wie is Jezus voor jou? Geïnspireerd door het supertoffe concept van Humans of New York.
Kom je in de Nieuwe Kerk en heb je ook een verhaal over Jezus in jouw leven? Laat het ons weten, we willen je graag interviewen en een plekje geven in onze rubriek! #mensenvanjezus
