Mensen van Jezus: Heleen

“Als Jezus hier nu opeens voor me zou zitten, denk ik dat ik verrassend weinig uit kan brengen. Ik zou zoiets zeggen als: ‘Welkom.’ Veel verder dan dat kom ik niet. Gek is dat eigenlijk hè: als ik bid, heb ik hele conversaties met Hem. Maar oog in oog met God zou Zijn enorme grootsheid me toch overvallen. Ik denk trouwens dat Jezus er vreselijk om zou lachen. Sowieso ben ik ervan overtuigd dat God veel humor heeft.

110 vrouwen

Acht jaar geleden organiseerde ik samen met een vriendin de allereerste Sisterhood: een dag speciaal voor vrouwen. ‘Als er nu zo’n dertig of vijftig vrouwen komen, dan zou dat supertof zijn,’ zeiden we tegen elkaar. Want je weet hoe dat gaat bij de Nieuwe Kerk: de aanmeldingen komen altijd laat. Eerst denk je dat er niemand komt – een week later verspringt het aantal van dertig naar honderd vrouwen. Elke dag belden we met iemand die de lunch zou verzorgen: ‘Het zijn er nu al vijftig, lukt het nog?’ Hilarisch was dat. Uiteindelijk kwamen er 110 vrouwen! God maakte het groter dan we zelf hadden kunnen bedenken.

Onze inspiratie was de Colour Conference in Londen, een vrouwenconferentie van Hillsong waar ik jaarlijks naartoe ga. We wilden een plek creëren waar we vrouwen in hun kracht zetten en bemoedigen hun eigen rol op te pakken in Gods koninkrijk. Inmiddels zijn we bezig met het organiseren van de zestiende Sisterhood en ik ervaar steeds weer dat God voorziet. Ik kan de broodjes klaarzetten en de slingers ophangen – en daar houdt het op. De rest moet God doen. Elke Sisterhood-dag eindigen we met getuigenissen en er komt altijd weer wat uit. Zo bijzonder vind ik dat. Hier doe ik het voor.

Afhaalchinees

De mooiste les die ik over God heb geleerd? Dat Hij losstaat van de tijd. God was in mijn gisteren, maar Hij is ook in mijn volgende week. En in mijn over vijf jaar. Die wetenschap geeft me zó veel rust. Iets wat ons verbaast, schokt of verdrietig maakt – daar is God bij. Maar Hij is er niet door overvallen. Hij denkt niet: ‘Wat gebeurt hier nou? Die zag ik niet aankomen, hoor.’ Hij staat klaar om te voorzien. Hij weet wat er nodig is.

Mijn grootste worsteling is mijn kinderloosheid. Het heeft me enorm geholpen om te weten dat God mijn toekomst voorbereidt – ook zonder kinderen daarin. Hoe erg het me ook frustreert, Hij houdt de regie. Ik weet dat mijn toekomst bij Hem veilig is.

Dat betekent overigens niet dat ik daar geen strijd over heb gehad met God. Ik ben er ongelooflijk boos over geweest. En verdrietig. Het heeft mijn relatie met God echt op scherp gezet. Om de lijn naar God weer helder te krijgen, heb ik voor me laten bidden. Want het punt is wel: ik heb al teveel van God gezien. Ik loop al zo lang op met God, ik kan niet meer terug. Ik kan niet meer zonder Hem. Dat klinkt mooi misschien, maar soms geeft dat veel spanning. We moeten er wel samen uit zien te komen.

Bij de Colour Conference in Londen wordt al jaren gebeden voor vrouwen die worstelen met ongewenste kinderloosheid. Het raakt én bemoedigt me ieder jaar weer. Als je ziet hoeveel getuigenissen daar inmiddels uitgerold zijn, is dat echt indrukwekkend: al meer dan honderd vrouwen hebben verteld van een wonder. Maar ik ben er ook reëel in: gebed is geen afhaalchinees. Het is niet: als je er maar veel voor bidt, zul het het krijgen. Tegelijkertijd weet ik hoe krachtig gebed is. Als je samen bidt, kun je iets veranderen in de hemelse gewesten. Dat staat gewoon in de Bijbel! En toch: er blijven dingen die we simpelweg niet begrijpen. Een mysterie is het. Volgens mij is dat waar geloven begint.”

Wat je ook interessant zou vinden