“We zijn in de wereld om de mooie dingen te zien en met elkaar te vieren, maar ook de lasten van mensen met elkaar te dragen. Ingewikkelder zie ik het niet. En uiteindelijk leef ik voor die stip op de horizon als ik thuiskom bij God. Ik ben in de loop der jaren steeds meer zo in het leven gaan staan. Dat past het beste bij mij. Ik ben niet iemand van de lange agenda. Als je naar elkaar omziet en ruimte geeft aan een ander, dan is dat al een gebedsverhoring. Gods liefde die je zelf hebt ontvangen te delen.
Jezus dwingt niet
Ik hoorde iemand ooit eens zeggen: ‘Er zijn grote inspirerende leiders geweest maar Jezus is voor mij nog steeds hét voorbeeld.’ Daar kan ik volledig achter staan. Waarom? Ik denk omdat Jezus vanaf het allereerste moment onbaatzuchtig is. Als je beseft wat Hij heeft gedaan, Zijn leven gegeven. Geen vrouw en kinderen, wel vrienden en een opdracht. Wat Hij moest doen en op het laatst de lijdensweg. Ik kan het niet vergelijken met een ander. Jezus heeft zo’n andere afkomst. Hij had ergens alle macht en heeft het niet geclaimd. Dat mensen je niet erkennen, de twijfels bij zijn vrienden. Daar zou je als mens toch moedeloos van worden? Jezus laat via de verhalen in de bijbel je zien wie Hij is en hoe te leven. Maar laat ons zelf de verantwoordelijkheid wat je ermee doet. Hij zegt niet: ‘Dit is het, nu ben je mijn onderdaan, en we gaan het zo doen.’
Zorgen voor je ziel
Er is een periode geweest dat mensen te veel een beroep op mij deden voor steun, hulp, een luisterend oor. Ik kon het niet meer opbrengen en besloot mee te gaan naar een stilteweekend met Lydia Kansen. Mijn focus van ‘wat kan ik allemaal doen’ ging naar ‘wat kan ik allemaal ontvangen.’ Na dat weekend was de onrust compleet weg. Ik kreeg meer zicht op zorgen voor jezelf, zorgen voor je ziel. Dat je bij onrust God kunt opzoeken, je perspectief op dingen anders wordt. Ik heb toen bijbelteksten gelezen en tussendoor geslapen ook 🙂 Het knagende gevoel dat ik had is weg. Ik kan beter beslissingen nemen en ook zelf meer hulp vragen. Heel bijzonder en bijna niet uit te leggen.
Het begint bij God lief te hebben, je geliefd weten, ook al weet je niet altijd of je het goede doet. Je ziel, het is iets dat in je zit. Het woont in je en hoeft niet perfect te zijn. Of het huis nu netjes is of niet op orde. Het is iets dat er altijd is en meedoet. Ook als je het wilt ontlopen. Weglopen heeft trouwens geen zin. Je komt het altijd weer tegen. Een uitdrukking als ‘rust, mijn ziel vindt rust’ of ‘een vaste geest zit diep van binnen’ zie ik alleen maar terug in het geloof. Liederen daarover helpen mij, geven rust en richting.
Kerk missen
Samen naar de kerk gaan, zingen. Nu de kerkdiensten anders zijn mis ik dat best, de mensen vooral ook. Online is echt anders dan in de kerk zijn met elkaar. Ik word er niet depressief van hoor, maar het voelt kaal. Net als het verschil of je fysiek bij een feestje bent of online. Aan de ene kant is geloven een heel persoonlijk iets, tegelijkertijd is het iets dat je deelt met anderen. Het zijn de beide componenten. Er kunnen momenten zijn dat je er vol van bent en andere momenten dat je het even niet voelt. Ik heb dat ook wel eens. Dan is het goed anderen op te blijven zoeken en dat je wordt meegenomen. De kerk is dan een fijne plek om te zijn. Of mensen die voor je bidden, vrienden, je partner, huiskring.
Gepubliceerd door