Deze Pasen zal anders zijn dan alle andere keren dat wij het feest hebben gevierd. Juist op deze zondag missen we het samen (in) de kerk zijn, elkaar begroeten met de hoopvolle woorden ‘De Heer is waarlijk opgestaan’ en zingen van de overwinning op de dood. En toch gaan we dat doen: alleen thuis of samen of met de drukte van kinderen om je heen luisteren naar het evangelie van de Opgestane Heer, wat we deze zondag horen in Openbaring 1: 9 – 19.
Johannes is verbannen naar het eiland Patmos, waar hij geïsoleerd leeft, zonder contact met geloofsgenoten. Hoewel het een heel andere Paasdienst zal zijn dan gebruikelijk, zingen we ook deze keer vertrouwde liederen met orgel en trompet en aanbidden we de Opgestane onder begeleiding van een van onze eigen muziekgroepen. Ik hoop dat je in de gelegenheid bent om aan te sluiten en dat de Zoon des mensen ook jou en mij aanraakt en de woorden voor Johannes herhaalt: ‘Wees niet bang. Ik ben de eerste en de laatste. Ik ben degene die leeft; ik was dood, maar ik leef, nu en tot in eeuwigheid.’ (Openbaring 1: 17-18)
Hoe dan ook wens ik je vrede en alle goeds en doe dat met het lied/gedicht dat speciaal voor deze zondag is vertaald uit het Engels en mooi het gevoel van velen onder woorden brengt:
Dit is een vreemde Pasen,
zo anders dan voorheen:
we bidden afgezonderd,
we zingen thuis alleen.
Met iedereen op afstand,
ook wie de dienst nu leidt:
een lege kerk, een beeldscherm,
wij vieren ver verspreid.
Geen zingende gemeente,
geen hartverrukkend koor,
hoe dringt dan nu de vreugde
van Pasen tot ons door?
Geef elk, aan huis gebonden,
toch de genade om
uw opstanding te vieren:
elk huis een heiligdom.
Niet van een kerk vol mensen
straalt nu de blijdschap af,
maar van het nieuws van vrouwen
die zien het lege graf;
van leerlingen die twijf’lend
naar Galilea gaan,
vol vreugde Hem herkennen:
de Heer is opgestaan!
In alle zorg en moeite
bedenken wij toch wel
wie voor ons heeft geleden,
wie daalde in de hel,
wie daar de weg ons baande,
geen dood die Hem nog bindt;
nu kan ons niets meer scheiden
van Hem die ons bemint.
Wij danken U met Pasen,
als kerk, hoe ook verspreid
en toch uw ene lichaam,
U dienend wijd en zijd.
Door thuis of bij een ziekbed
te zorgen voor elkaar
wordt hier het nieuws van Pasen
ook in ons leven waar.
Gepubliceerd door