Auteur: Kiki

“We zijn in de wereld om de mooie dingen te zien en met elkaar te vieren, maar ook de lasten van mensen met elkaar te dragen. Ingewikkelder zie ik het niet. En uiteindelijk leef ik voor die stip op de horizon als ik thuiskom bij God. Ik ben in de loop der jaren steeds meer zo in het leven gaan staan. Dat past het beste bij mij. Ik ben niet iemand van de lange agenda. Als je naar elkaar omziet en ruimte geeft aan een ander, dan is dat al een gebedsverhoring. Gods liefde die je zelf hebt ontvangen te delen.

“In de Evangeliën komen voor mij twee kanten van Jezus naar voren. Een menselijke, meer praktische kant, daarin zie ik Hem als voorbeeld in hoe ik wil leven. Met wie Hij omging en wat Hij zei, Zijn interesse in iedereen, niet oordelen. Een andere kant die er voor mij uitspringt is Zijn verbondenheid en contact met God de Vader. Daar kan ik wel eens wat jaloers op zijn. Vasten, stille tijd houden, ‘God ervaren’. Dat soort dingen vind ik lastig. Ik ging een keer met mijn man Joost vasten, maar daar heb ik het geduld niet voor. Ik rende dus op een gegeven moment de keuken weer in. Joost kan dit overigens prima en haalt er veel uit. Dat vind ik mooi, maar voor mij werkt dit niet. Althans nu niet of nog niet. Mijn geloof wordt het meest gevoed als ik onder de mensen ben.

“Het is misschien wel een roeping geweest, 7 jaar geleden. Ik was gestopt met 5 jaar diaconie en kort daarop kwam Toevlucht op mijn pad. Het opzetten van een nachtopvang voor ongedocumenteerde mannen. Het werd winter en deze mannen hadden geen onderdak. Ik was er verontwaardigd over, terwijl ik van nature niet snel boos word 🙂 Laatst las ik dat dit soort situaties een uiting zijn van geloof. Dat het geen toeval is. Op momenten dat je er bent, op die plek, met je gaven en capaciteiten. Dan valt ‘wat je kan doen’ samen met ‘wat nodig is te doen’. Gods uitdaging en opdracht aan ons komt dan dichtbij. Om voor de wereld een positief verschil te maken.

“Mijn levensmotto is het best te omschrijven als ‘genieten en zorgen voor anderen.’ Genieten van dansen, sporten, lekker eten of buiten zijn. Zorgen door aandacht te hebben voor cliënten op mijn werk, de buurman helpen tassen sjouwen, of taalles geven. Deze drive komt voort uit mijn opvoeding en levenslessen, maar bovenal uit het geloof. Als ik mij op God richt, lukt het beter om mij heen te kijken. Aandacht voor kleine dingen kan een groot (verborgen) effect hebben. Ik zit graag op de fiets en vraag dan wel eens: ‘Mmm ik ben benieuwd wat deze dag gaat brengen, kom maar op’, dan heb ik ook echt zin in de dag.

“De afgelopen jaren heb ik veel geleerd wie ik ben, ook als militair. Ik leef nu een leven dat ooit ver weg leek. God heeft door alles heen enkele trekken van mij (ongeduld, trots, prestatiegericht) verzacht. Dat mag ook wel nu ik getrouwd ben en vader ga worden 🙂 Volgens mij gaat het er om je aandacht op Jezus te richten, in plaats van jezelf. Dan wordt je ‘een hele bak aan liefde’ getoond. Als Jezus bij mij aan tafel zou zitten, dan spreek ik vooral uit mijn dankbaarheid. 

“Een paar weken geleden brachten mijn man Bas en de kinderen bloemen bij oudere leden van de kerk. Ze kwamen erachter dat de oudste bewoner uit onze straat ook lid is. Dat was verrassend leuk te ontdekken. De drempel is nu toch lager om als buren even bij hem langs te gaan, bijvoorbeeld om boodschappen mee te nemen. Al doet hij dat nog liever zelf met de rollator 🙂 Het is mooi om in je eigen stad dienstbaar te kunnen zijn. Ik denk dat we als gemeenschap best een rol zouden kunnen hebben voor mensen die net wat extra aandacht, hulp nodig hebben. 

‘s Ochtends om 6 uur sta ik op voor een wandeling. Ik begin met de ‘Eerst dit’ podcast, de rest van de wandeling denk ik na of bid ik. Altijd hetzelfde loopje. Je ziet de seizoenen in de bomen. Ondanks herrie van auto’s zie ik tussendoor de mooie dingen. Een egel tegenkomen, daar word ik blij van. Ik vraag altijd of ik een zegen mag zijn in mijn werk, en verder bid ik voor mijn gezin. Het helpt mij om de dag met God te beginnen. Bij Hem zal ik uiteindelijk thuiskomen. In de reis daar naar toe wil ik graag samen oplopen.

“Ik speel momenteel met de gedachte in een woongemeenschap te gaan wonen, waar iedereen eigen woonruimte heeft. Wel eentje met een lage drempel zodat je makkelijk contact met je buren hebt. Dit geeft mogelijkheden om het leven samen te delen. En om mensen die op zoek zijn naar rust, gezamenlijk een tijdje op te kunnen vangen. Hen letterlijk woonruimte geven om bij te komen. Mensen die overwerkt zijn of een tijdje uit hun huidige leefomgeving weg moeten. Als enkel huishouden of gezin iemand opvangen is lastiger denk ik. Het is ‘in ons geschapen’ om het leven samen te leven, daar word je blij van als mens.

“Als psycholoog ontmoet ik mensen die het niet makkelijk hebben. Zij hebben trauma’s meegemaakt. Vaak is sprake van beschadigd vertrouwen in mensen door mishandeling of misbruik. Ik probeer hen te zien, in waar hun kracht ligt. Dat kan je natuurlijk ook doen zonder geloof. Maar ik kijk ernaar wetende dat God die persoon op het oog heeft. Dat je uniek en van waarde bent. Samen werken we dan aan het herstel. Om weer vertrouwen te krijgen in jezelf en anderen. Dat je weer verbindingen met anderen aan kunt gaan.”

“Dat ik een kind van God ben is voor mij de grondslag van mijn geloof. Hij laat zich kennen als hemelse Vader door heel de bijbel heen, Zijn liefde. Een aanrader dus om de bijbel te lezen. Het is echt indrukwekkend als je beseft hoeveel vertrouwen God in ons heeft, en geduld ook. Dat geeft vrijheid die je tegelijkertijd niet kapot wilt maken. Dat hoop ik ook aan mijn kinderen over te kunnen brengen.”